34"

Θέλω να τη κοιτάξεις στα μάτια για 34"

Τη ξέρεις;

       Όχι δεν είναι από ταινία...

       Ούτε από πίνακα του Μουνκ

Είναι εδώ μια μάνα λίγα μέτρα από τη γειτονιά μου.

Μπορεί να ναι και κοντά στη δική σου δε ξέρω.

       Εμένα μου τρυπάει το στομάχι.

Την είδες;

Είναι κάτι άνθρωποι που πολεμάνε για ιδανικά.

Δε ξέρω αν κάνουν καλά ή όχι.

Δε ξέρω να τους κρίνω

Ούτε μπορώ να σου πω ότι είναι σωστά αυτά που πρεσβεύω εγώ.

Αυτή βρέθηκε τυχαία σε αυτή τη θέση.

Δε το διάλεξε.

Σίγουρα δε το διάλεξε!

Είναι φορές που αναρωτήθηκα "Τι νομίζει ότι θα βγάλει;"

"Απλά εγώ θέλω όταν θα συναντήσω τον Παύλο και εγώ και ο πατέρας του να 'χουμε κάνει κάτι, και να μην το 'χουμε αφήσει έτσι" είπε...

Θέλω να τη κοιτάξεις στα μάτια.

                        Όσο μπορείς...

                                         Καλή τύχη Μανούλα!

                                                          

                                                             ΛΑΚ

"Παρακαλώ Αγγίζετε"

• Μυτιλήνη- Πειραιά 15 ώρες

Μυτιλήνη – Χίο – Βαθύ – Πειραιά

Στις 20:00 η αναχώρηση.

20:00 η ώρα, το καράβι δε έφτασε ακόμα όμως.

Ένα λιμάνι γεμάτο χαμόγελα.

Φωτογραφίες και video έχουν τη τιμητική τους.

Με φόντο τη θάλασσα. Τη θάλασσα που του ταξίδεψε.

Τη θάλασσα που νίκησαν και κατάφεραν να φτάσουν έως εδώ.

Πολύ θα ήθελα να ξέρω που νομίζουν οτι έφτασαν και θα που πάνε.

Που ξεκινάνε να πάνε;

Στην ουρά μετανάστες μου ζητάνε να με βοηθήσουν με τα πράγματα.

“Εσένα που είναι τα δικά σου;” τον ρωτάω με νοήματα

“Τα πέταξα στη θάλασσα” μου δείχνει σα να διώχνει ένα βάρος από πάνω του, και συνεχώς μου γελάει.

Είναι δεν είναι 15 χρόνων...

Ανεβαίνω στο δεύτερο πάτωμα να βρω τη θέση μου ...

CORFU 837U κάθομαι!

Αμέσως με ακολουθεί ένα 10χρονο αγόρι και μου κάνει νόημα οτι ψάχνει για πρίζα. Ψάχνουμε μαζί. Δεν έχει!

Μου κάνει μια μεγάλη γκριμάτσα απογοήτευσης και φεύγει...

Ακολουθούν τρεις νεαροί, μπορεί και στην ηλικία μου. Κάτι ψάχνουν αλλά δε ρωτάνε. Ο ένας μόνο, με κατεβασμένο κεφάλι και με την άκρη του ματιού του κοιτάει μήπως το κοιτάξω.

“Αsk me” του λέω όλο χαμόγελο, και αυτός ξαφνιασμένος μου δίνει το εισητήριό του για να βρω που κάθεται.

“Οκ” λέω, και δίνοντάς του ελπίδες εκείνος ξεθαρρεύει και χοροπηδά σα παιδάκι, και συνεχίζω

“... I don't speak english ...” και κρέμεται από απογοήτευση αλλά πάλι με χαμόγελο...

“but..” συνεχίζω, “here is Corfu, you Amorgos” του λέω δείχνοντας του τα εισητήρια και την αρίθμηση των καθισμάτων

“Here???”

“No! Here Corfu. You Amorgos”

“Amorgos! Amorgos!” επαναλαμβάνει φεύγοντας.

Μετά απο λίγα λεπτά ακούω τη φωνή του στο διάδρομο...

“ I AM AMORGOOOOOS!!!! I AM AMORGOOOOOOOOOOOOS!!!!!!”

Τώρα παίζω με ένα παιδάκι ούτε 3χρόνων που το βλέπω από τη χαραμάδα στο τζάμι.

Αυτό που χωρίζει τη πολυθρόνα μου από το κατάστρωμα.

Έρχεται με τρομάζει, γελάει και εγώ του δίνω μπισκότα κανέλα...

23:10 η ώρα...

ΛΑΚ

08.2015

"Για ποια ανθρωπιά μιλάς;"

Για ποιά ανθρωπιά μιλάς;;

Όταν περνάς από άστεγο και κλείνεις τη μύτη σου;

Όταν φωνάζουν βοήθεια και κλείνεις τα παντζούρια σου;

Όταν γελάω και σε ενοχλεί ο ήχος μου

Όταν πέφτω και γελάς;

Όταν σου λέω “βοήθησέ με” και με αφήνεις πίσω σου;

Όταν ματώνω και σιχαίνεσαι;

Πονάνε τα απλωμένα χέρια....

Κουράζονται και αρχίζουν την επίθεση

                                                                                    26.06.2015

                                                          ΛΑΚ

"Πράσινο Σπίτι"

Oνειρεύομαι ένα πράσινο σπίτι.

Όχι πράσινο χρώμα. Όχι!

Με πράσινη φυλλωσιά μέχρι πάνω.

Απο κάτω μέχρι πάνω.

Όλο δηλαδή.

Που θα μυρίσει χώμα όταν βρέχει

και την άνοιξη να είναι επικίνδυνο για τους αλλεργικούς.

Σου ακούγεται βαρετό ε;

Και μένα μπορεί!

Το έχω ακούσει πολλές φορές και μερικες φορές αμφιβάλλω αν το θέλω κιόλας.

Αλλά είναι κάποιες άλλες, που το θέλω διαολεμένα.

Και αυτή η θάλασσα η γαλάζια να απλώνεται μπροστά.

Ήσυχη.

Με αυτή τη γραμμή στο τέρμα να τη χωρίζει απο τον ουρανό.

Πολλά θέλω ε;

Βαρετή γίνομαι το καταλαβαίνω.

Δε ξέρω για πόσο θα άντεχα μέσα σε αυτό.

Λίγο ζωντανός νεκρός μου μοιάζει...

Αν μου ζητήσεις τώρα να σου ζωγραφίσω τη θάλασσα

την έχω ακριβώς στο μυαλό μου.

Στο σπίτι όμως, δε ξέρω ποιοί μένουν...

                                                                                                       ΛΑΚ

                                                                                                 13.04.2015

"Πατέρα"

Όταν βλέπω όνειρα σαν ήμουνα παιδί,είσαι εκεί.

Είσαι στα ηλεκτρονικά, στα κόμικ, στην αλάνα, στο μπάσκετ, 

στα ποδόσφαιρα...

α ρε πατέρα...

Αν ήξερες πως είναι ν'αγαπάς, δε θα φοβόσουν πριν νυχτώσει 

να γυρίσεις...

                                                                                                                  ΛΑΚ

                                                                                                               01.2015

"Θα περάσει το ξέρω..."

Δε ξέρω...

Μπορει να φταίει και η μέρα που είναι ηλιόλουστη και μου θυμίζει πράγματα

Μπορεί πάλι να μη μου θυμίζει τίποτα και να είναι μόνο η ζεστασιά που κράτησα

Τη κράτησα όμως Το ξέρω! Μη με κάνετε να τη ξεχάσω...

Μη μου λέτε άλλα.. Ξερω απο συμβουλές και άδεια λόγια. Τα έμαθα!

Πονάει το κεφάλι το στομάχι... το σώμα μου... Πονάει!

Θα περάσει το ξέρω... Ο χρόνος ο γιατρός! Ποτέ δε τους γούσταρα τους γιατρούς!

Χάπια για να ξεχνάς, χάπια για να σηκωθείς,χάπια για να κοιμηθείς,χάπια για να ...

Οι γιατροί σκοτώνουν τους φίλους μου και τα χάπια τους τα όνειρα μου...

                                                                                                                                                                            ΛΑΚ

                                                                            11.2014