"mine"

 Για αυτά που τελικά δε γίνονται
Χωρίς να ξέρεις αν έπρεπε ή αν γινόταν
Αν θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα

Για αυτούς που κάθε μέρα ερωτεύονται και ονειρεύονται
Τη στιγμή, την οσμή, το άγγιγμα, το χαμόγελο,τη ντροπή,
τη μουσική, την αμηχανία της στιγμής

Για αυτά τα μάτια που είναι το μόνο που θυμάσαι
Για αυτό το καταλάθος που έχεις μόνο πάνω σου
Για αυτό το παιχνίδι που δε ξέρεις αν ποτέ έγινε

Για το τρέμουλο
για το φτερούγισμα
το ξύπνημα 
το ενδιαφέρον

Για αυτά και άλλα τόσα,
αν τυχαία ξαναπεράσεις   * κοίτα με
                        * φίλα με
                       * μείνε ένα λεπτό ακόμα

"Μια μέρα είναι..."

Στο στήθος.
Όχι! Στο στέρνο
Πόσο ακόμα
Νιώθω να με πατάνε τόνοι με στόχο να με σπάσουν

Λέω, "μια μέρα είναι θα περάσει"
και την άλλη μέρα έτσι λέω
και μετά πάλι...

Τελικά πως περνάνε έτσι οι μέρες;

Κοίτα, εγώ λένε κλείνω τα 37 σε λίγους μήνες
Εσύ;

Ναι ξέρω κανονικά δε ρωτάνε γιατί τι σημασία έχει
Ούτε εμένα με νοιάζει η αλήθεια είναι
Αλλά έρχεται μια μέρα που συγκεντρώνονται 
όλα αυτά τα "δε με νοιάζει" και δε ξέρεις τι να τα κάνεις

Αλλά εντάξει δε με νοιάζει, "μια μέρα είναι θα περάσει"...