Πάντα φοβόμουν τη βροχή
Από τότε που
με παρέσυρε
Από τότε που
ήταν τόση πολύ που ξεχείλιζε στους
δρόμους
Δε με έπνιξε
Αλλά από τότε όταν ακούω
ψιχάλα, τρέμω
Όταν ακουμπάει τα μαλλιά
μου και γλιστράει στο κρανίο μου
νομίζω ότι θα καταστραφεί
ο “σκληρός”
Κάθε φορά σκέφτομαι να
τρέξω σπίτι μου
να κλειδωθώ
Να κλείσω και τα ρολά,
να πάνε και οι “δικοί” μου σπίτια τους
και να ηρεμήσω
Θυμάμαι συνέχεια έναν
παλαβό που χοροπηδάει και τραγουδάει
στη βροχή
Οτι τι;
Ερωτεύτηκε και δε τον
νοιάζει;
Πείτε του σας παρακαλώ
να κλειδωθεί στο σπίτι του
Η βροχή είναι σαν τον
έρωτα.
Μια σταγόνα μπορεί να
σε βραχυκυκλώσει για λίγο
Αλλά υπάρχουν ρέματα,
πλημμύρες, καταιγίδες
που ακόμα και με το
καλύτερο αδιάβροχο
γυρνώντας σπίτι να
χρειαστεί να ξεγυμνωθείς στη πόρτα
και ίσως τότε να
περάσεις....
ΛΑΚ
22.03.2020
